12 juli 2017

Een gesprek met de enige door de FBI opgeleide profiler van Nederland

Carlo Schippers is de eerste en enige Nederlandse profiler die door de FBI is opgeleid. “De kunst is om niet in iedereen een potentiële seriemoordenaar te zien, want dan word je gek.”

Wie wel eens een aflevering van Criminal Minds heeft gezien weet zo’n beetje wat een profiler doet: op basis van talloze puzzelstukjes in een moord- of zedenzaak een profiel opstellen van de dader. Daarmee kan de politie vervolgens gerichter onderzoek doen. Profilers die zelf met wapens zwaaien en verdachten arresteren of neerschieten, zoals de FBI’ers op tv, heb je in Nederland niet echt.

Er loopt in ons land welgeteld één man rond die weet hoe het er bij de Amerikanen aan toegaat. Van 1990 tot 1991 werkte en woonde Carlo Schippers (59) een jaar op de FBI Academy in Quantico, in de staat Virginia. Meteen daarna werd de opleiding voor buitenlandse politiemensen geschrapt. Schippers is daarmee de eerste en enige Nederlander profiler die door de FBI werd opgeleid. Het lijkt mij ongeveer het spannendste beroep op aarde, en aangezien hij het hier eigenhandig op de kaart zette, zocht ik hem op in Driebergen.

VICE: Hoe bent u begonnen?
Carlo Schippers: Al als kind wilde ik, heel cliché, bij de politie. Op de middelbare school ging ik niet zo heel goed, dus solliciteerde ik op mijn achttiende bij de politie. In 1977 mocht ik in uniform de straat op in Amsterdam. Al vrij snel wist ik dat ik naar de recherche wilde, tussen ’85 en ’90 werkte ik voor Moordzaken.

Deden jullie toen al aan profiling?
In die periode ontstond net belangstelling voor de techniek van de FBI. De vraag was of daderprofilering hier ook bruikbaar was. We zijn toen met wat politiepsychologen en ervaren rechercheurs langs geweest in de VS en oordeelden van wel. Met een mooie brief van de Minister van Justitie vroegen we of iemand van de Nederlandse politie die opleiding kon doen. Dat mocht.

U werd gekozen. Waar kwam u terecht?
Het was spannend, ik was nog nooit naar de VS geweest. Bij de Academy kreeg ik een kamer met een bed en bureau. Als ik naar huis wilde bellen moest ik met een zak vol kwartjes naar de pay phone. Mijn groepje bestond uit zeven studenten. Overdag waren we ondergronds aan het werk, in het gebouw waar Jodie Foster met de lift naar beneden gaat in The Silence of the Lambs. Een voormalige bomkelder is dat. Dan had je de hele dag naar een moordzaak zitten kijken waarbij iemand in een winterlandschap om het leven was gebracht, en bleek het boven prachtig weer te zijn.

…

Lees de rest van het (sappige) interview hier. De illustratie is van Timo ter Braak.