21 september 2017

The Killers – Wonderful Wonderful

Word ik een oude zeur of is de urgentie nu echt definitief uit de muziek van The Killers verdwenen?

Tijdens het maken van debuut Hot Fuss (2004) hadden ze nog Interpols Turn On The Bright Lights op repeat staan. De invloed was hoorbaar: elke noot klonk noodzakelijk, de doorbraak was onvermijdelijk. Dertien jaar later lopen de Las Vegans met open ogen in de glamrockval die ze zelf hebben gezet met Day & Age (2008) en Battle Born (2012). Een tongue-in-cheek bravadonummer als The Man (‘Don’t try to teach me, I got nothing to learn’) schrijf je immers alleen als je het gemaakt hebt en nergens meer voor hoeft te vechten.

De mannen zijn rond de veertig, hebben kinderen en spelen in uitverkochte arena’s. Wonderful Wonderful loopt over van bombast, pathos en voorspelbare rockclichés. Is dat erg? Ja, want stiekem hoop je op vernieuwing, verdieping, geloofwaardig drama. Nee, want The Killers verkiezen een vijfbaanssnelweg nu eenmaal boven kronkelige dirt roads en dat is hun goed recht. Het kan zanger Brandon Flowers niet glam genoeg kan zijn, dat bewees hij twee jaar geleden nog met soloalbum The Desired Effect. Zijn stem is bij uitstek geschikt voor sentimentele oneliners en stadionrefreinen. Rut, Life To Come, Out Of My Mind, het album puilt uit van de combinaties van beide.

Als de band gas terugneemt en Flowers zijn glitterjas uitdoet, zoals in het soulvolle Some Kind Of Love en Have All The Songs Been Written? (met gitaarspel van Dire Straits’ Mark Knopfler), klinken The Killers nog het meest oprecht. Toch schuilt er ook genot in het effectbejag. Tyson Vs. Douglas pompt voort als een stoomtrein op snelheid en het gitaargeluid in Run For Cover bewijst dat Interpol – en specifieker Obstacle 1 – nog steeds op een voetstuk staat. Producer Jacknife Lee, aangeraden door Bono, laat geen ruimte voor vuiltjes in de groeven. Zelfs als het geluid wat ruiger wordt, zoals in Out Of My Mind en The Calling, houdt de band het stuur stevig in handen.

Wonderful Wonderful is het Killers-album dat je had verwacht, niet wat je ervan had gehoopt.